مقاله بهداشت جسمی و روحی در زندگی پیامبر اسلام (ص)

مقاله بهداشت جسمی و روحی در زندگی پیامبر اسلام (ص) مقاله بهداشت جسمی و روحی در زندگی پیامبر اسلام (ص)

دسته : -علوم انسانی

فرمت فایل : word

حجم فایل : 13 KB

تعداد صفحات : 17

بازدیدها : 210

برچسبها : دانلود مقاله بهداشت جسمی بهداشت پیامبر

مبلغ : 4800 تومان

خرید این فایل

دانلود مقاله بهداشت جسمی و روحی در زندگی پیامبر اسلام (ص) در 17 صفحه ورد قابل ویرایش

مقاله بهداشت جسمی و روحی در زندگی پیامبر اسلام (ص) در 17 صفحه ورد قابل ویرایش 

فهرست

مقدمه --- 3

بهداشت جسمی و خوراك درزندگی پیامبر اعظم (ص)----. 4

بهداشت فردی درزندگی پیامبر (ص)--- 6

بهداشت چشم یكی دیگر از بهداشت جسمی--. 7

مسواك كردن ------- 8

خلال كردن --- 8

استفاده از ظرف پاكیزه و سالم ------- 9

بخش دوم - 9

بهداشت تغذیه ------- 9

غذاخوردن هنگام گرسنگی ------ 10

استفاده از انواع غذاهای مورد نیاز ---- 10

حجامت از توصیه های بهداشتی از دیدگاه پیامبر اعظم (ص)---. 11

بهداشت اجتماعی یكی دیگر از بهداشت روحی و روانی --- 12

بهداشت روانی ------. 13

نتیجه ---. 15

پیشنهاد------. 16

*****************

«مقدمه»

بهداشت جسمی و خوراك در زندگی پیامبر اعظم (ص)

آنچه پیش رو دارید مقاله‌ایی است تحت عنوان بهداشت جسمی و روحی در زندگی پیامبر اعظم (ص) یك بخش از این مقاله مربوط به بهداشت جسمی است و بخش دوم آن مربوط به بهداشت روحی و تأثیر آرایش ظاهر بر بهداشت روحی است. البته در فراخوان مقاله عنوانی با (توجه به آرایش ظاهر در سیره پیامبر اعظم (ص) بود كه ارتباطی تنگاتنگ با بخش دوم مقاله حاظر دارد كه نباید از نظر پنهان بماند.

در شرایطی كه وضعیت عمومی مردم، فقر و محرومیت بود پیامبر اعظم (ص) در غذای خود و سایر نیازمندیهای زندگی ، خود را با محرومان تطبیق می دادند وسعی بر آن داشتند كه محرومان جامعه را نیز بی نیاز گردانند در نتیجه هیچوقت اصراف نمی كردند این پیش درآمد را گفتیم تا نتیجه بگیریم كه عدم اصراف آنها دلیل بر عدم بهداشت تغذیه آنها نبود بلكه از حداقل غذا ولی مفید هم برای خود و هم برای نیازمندان تهیه كرده و تناول می فرمودند.

پیامبر اعظم (ص) به حكم «كلوا من طیبات ما رزقناكم» همواره ، غذای پاكیزه و حلال و در عین حال كم و ساده تناول می كردند. كیفیت معنوی غذا را مد نظر داشتند. در كیفیت و كمیت ظاهری آن نیز حد معمول را رعایت می نمودند. خوراكشان همان خوردنیهای معمول هر زمان یا كم بهاتر از آن بود كه در آن نه اسراف می ورزیدند و نه به حقوق دیگران تجاوز می كردند.

امام صادق علیه السلام فرمود:

شبی هنگام افطار پیامبر اعظم (ص) در مسجد «قبا» بود، فرمود:

آیا نوشیدنی یافت می شود؟

یكی از اصحاب برای آن حضرت عسل آمیخته به شیر آورد. حضرت آن را به دهان گذاشت (و چشید) و كنارش زد و فرمود: دو آشامیدنی است كه به یكی می‌شود بسنده كرد البته همانطور كه در مقدمه گفتیم بر می آید كه هر دوی آن نوشیدنیها مقوی بوده اند پس در صورت عدم خوردن یكی از آنها سوء تغذیه ای صورت نمی گرفت و همچنین اصراف هم نمی شد كه پیامبر اعظم (ص) هر دو جنبه را در نظر می‌گرفتند و اینگونه نبوده كه یكباره هر دو را بخورند ولی چند روز پشت سر هم هیچ غذائی تناول نكنند هر چند اگر نیازمندی را می دیدند تا چند وعده غذایی ، غذایشان را در اختیار آنها قرار می دادند.

بهداشت فردی در زندگی پیامبر اعظم (ص)

قبل از اینكه به این قسمت مقاله بپردازیم ابتدا مقدمه ای را برای تعاریف بهداشت و ضرورت آن می پردازیم.[3] سپس به این قسمت از مقاله می پردازیم. حفظ سلامتی بدن در برابر بیماریها و رعایت مقررات و نظم مربوط به پیشگیری و عدم ورود عوامل بیماریزا به بدن و رعایت تغذیه و پیشگیری مزمن را بهداشت گویند.

با توجه به تعاریف بهداشت با تعریف علمی امروز، بحث را با توجه به روایات و مراجع ادامه می دهیم در آخر قضاوت با خواننده مقاله است كه چه مقدار پیامبر اعظم (ص) مفهوم بهداشت را با توجه به تعریف امروزی پس از گذشت بیش از 1400 سال در بین مردم جا انداخته بود و خود نیز به آن عمل می كرد.

پیامبر اعظم (ص) و معصومین به تمیزی و سلامتی جسم توجه زیادی داشتند و مصرف مال را در این راه اصراف نمی دانستند. چنانچه بهداشت را كلید فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی و پیشرفت بشر می دانستند. و فواید حاصل از رعایت آن را نصیب همه افراد جامعه اعم از مرد و زن و كوچك و بزرگ می دانستند و ضربه های ناشی از عدم رعایت بهداشت را نیز ضربه ای بر تمامی پیكر جامعه تلقی می كردند، چرا كه بیماری یك نفر گاهی به دیگران سرایت می‌كند و تعادل و آرامش و سلامت آن جامعه را مختل می‌كند. همچنین موجب ضررهای اقتصادی زیاد می گردد، علاوه بر آن ، راكد ماندن یك نیروی فعال اقتصادی در خانه و جامعه اثرات جبران ناپذیری را به دنبال دارد.

همانگونه كه گناه نكردن از توبه كردن آسانتر است، پیشگیری نیز به مراتب از درمان آسانتر است پس اگر به روایات و احادیث دقت كنیم می بینیم پیامبر اعظم (ص) تمامی نكات گفته شده را رعایت می كرده اند.

بهداشت فردی، استحمام و آداب آن

شستشوی بدن از نظر رسول خدا از اهمیت زیادی برخودار است و توجه به پاره ای مسائل كه همراه نظافت و شستشوی بدن است مانند وضو، غسل و موارد آن كه از سنتهای موكد اسلام است.

بدن وشستشو و خضاب كردن آن است.

رسول گرامی اسلام (ص) بامدری (نوعی شانه) موهایشان را شانه می كردند و هنگام شانه زدن می فرمود: شانه زدن «وبا» را ازبین می برد. آن حضرت به دیگران نیز سفارش می كردند كه موهایشان را مرتب كنند چنانكه نقل شد، روزی مردی (موی بلند و پریشان داشت می فرمود) : موی سرت را كوتاه كن تا برزیبائی تو بیفزاید.

همینطور رنگ كردن مو به حنا و برگ نیل در نزد پیامبر معمول و رایج بوده و در این باره می فرمایند:

حنا ببندید كه چشم را روشنی می دهد، موی سر را می رویاند وبوی بدن را خوش می سازد و همسر را آرامش می بخشد.

وامام صادق (ع) فرمودند:

پیامبر خدا (ص) به علی (ع) فرمود: یا علی! یك درهم برای خضاب خرج كردن بهتر از هزار درهم برای خدا و درغیر خضاب صرف كردن است.

بهداشت روانی

نگاه كردن در آینه و مرتب كردن وضعیت ظاهری بدن ولباس نیز از كارهای معمول و بهداشت فردی از نظر بهداشت روحی روانی پیامبر (ع) بشمار می رفت.

حضرت علی (ع) فرمود:

رسول خدا هروقت در آینه می نگریست می فرمود: سپاس خدایی را كه خلقت خود را كامل و صورت مرا زیبا گردانید، و درمقابل عیوب دیگران مرا زینت بخشید.

امام صادق (ع) فرمود:

پیامبر درآینه نگاه می كرد  موهای سرش را منظم می نمود و شانه می زد و گاهی درآب نگاه می كرد و موهایش را مرتب می كرد و این كار برای بیرون رفتن از منزل انجام می داد. عایشه دید پیامبر در ظرف آبی كه در منزل بود نگاه می‌كنند و موی خود را منظم می سازد تا از منزل خارج شود به آن حضرت گفت:

پدر ومادرم فدایت، درآب نگاه می كنی و زلفت را منظم می سازی در حالی كه بهترین خلق خدایی حضرت فرمود:

خداوند دوست دارد كه بنده اش چون بسوی برادرانش می رود خود را برای آنها منظم كند و بیالاید و زیبا سازد.

همینطور آن حضرت روغن زدن را دوست می داشت و به ژولیدگی و نامنظم بودن اكراه داشت.

....

خرید و دانلود آنی فایل

به اشتراک بگذارید

Alternate Text

آیا سوال یا مشکلی دارید؟

از طریق این فرم با ما در تماس باشید